Wprowadzenie i cel: Wielonaczyniowa choroba wieńcowa jest obecna u około 50% pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym. Rewaskularyzacja nie powinna dotyczyć jedynie zmiany odpowiedzialnej na zawał, ale powinna objąć także pozostałe istotne zwężenia w tętnicach wieńcowych. Obecnie przyjęty sposób postępowania polega na wykonaniu drugiej angioplastyki podczas hospitalizacji z powodu ostrego zespołu wieńcowego. Nie ustalono właściwego czasu, jaki powinien upłynąć pomiędzy dwoma etapami rewaskularyzacji, a częstą przyczyną odkładania kolejnej angioplastyki jest obawa przed pogorszeniem czynności nerek. Celem badania było poznanie opinii lekarzy na temat optymalnego postępowania zapobiegającego ostremu uszkodzeniu nerek u pacjentów poddawanych dwuetapowej rewaskularyzacji. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w formie anonimowej ankiety internetowej. Wzięło w nim udział 84 lekarzy z 6 ośrodków dysponujących możliwością inwazyjnego leczenia ostrych zespołów wieńcowych. Kwestionariusz zawierał 3 pytania charakteryzujące grupę respondentów oraz 6 pytań dotyczących problematyki ostrego uszkodzenia nerek w przebiegu ostrych zespołów wieńcowych. Wyniki: Opinie lekarzy zarówno na temat głównych czynników ryzyka ostrego uszkodzenia nerek, jak i na temat optymalnego czasu wykonania drugiej angioplastyki wieńcowej były zróżnicowane. Jako główny czynnik odpowiedzialny za wystąpienie uszkodzenia nerek najczęściej wskazywano wyjściową nieprawidłową funkcję nerek oraz objawy hipoperfuzji i niewydolności serca. Niemal połowa respondentów uznała, że pomiędzy dwoma etapami rewaskularyzacji powinno upłynąć więcej niż 48 godzin. Wnioski: Analiza wyników ankiety wskazuje, że brak standardów postępowania u chorych z ostrym zespołem wieńcowym kwalifikowanych do etapowej rewaskularyzacji. Optymalny moment przeprowadzenia drugiego etapu angioplastyki powinien być przedmiotem dalszych badań.

ostre uszkodzenie nerek, wielonaczyniowa choroba wieńcowa, ostry zespół wieńcowy, etapowa angioplastyka wieńcowa