Wstęp: Większość przypadków nagłego zatrzymania krążenia występujących u dzieci wynika przede wszystkim z asfiksji, a nie z pierwotnej dysfunkcji mięśnia sercowego z towarzyszącymi zaburzeniami rytmu. Niewydolność oddechowa prowadząca do nagłego zatrzymania krążenia najczęściej jest spowodowana zatkaniem dróg oddechowych, chorobą układu oddechowego i urazem. Udrożnianie dróg oddechowych stanowi ważną czynność w resuscytacji oraz w stanach nagłego zagrożenia życia u dzieci. Bez względu na przyczynę niedrożności dróg oddechowych (ciało obce, stan astmatyczny, uraz) zarówno postępowanie resuscytacyjne, jak i leczenie choroby podstawowej mogą okazać się nieskuteczne, jeżeli udrożnienie dróg oddechowych oraz próba przywrócenia odpowiedniej wentylacji i natlenowania krwi będą opóźnione lub niewystarczające. Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie omawianych w literaturze światowej oraz zalecanych przez Europejską Radę Resuscytacji najskuteczniejszych metod udrożniania dróg oddechowych w stanach bezpośredniego zagrożenia życia u dzieci. Materiał i metoda: Zastosowaną metodą badawczą była analiza publikacji indeksowanych w bazach piśmiennictwa medycznego dotyczących metod udrożniania dróg oddechowych w stanach bezpośredniego zagrożenia życia u dzieci oraz synteza własnych doświadczeń praktycznych. Wnioski: U dzieci przytomnych, z zachowanymi odruchami obronnymi oraz właściwą wydolnością układu oddechowego, udrożnienie dróg oddechowych polega na odgięciu głowy i wysunięciu żuchwy do przodu. U dzieci nieprzytomnych, ze zniesionymi odruchami obronnymi, najlepszym sposobem udrożniania dróg oddechowych jest intubacja dotchawicza. W przypadku napotkania przeszkód uniemożliwiających intubację bądź braku odpowiednich umiejętności zaleca się użycie przyrządów nadgłośniowych (supraglottic airway devices, SAD).