Relaksacja przepony przyczyną narastającej niewydolności krążeniowo-oddechowej u 10-letniej dziewczynki – opis przypadku
Zbigniew Krenc1,2, Anna Piaseczna-Piotrowska3
Relaksacja przepony jest to najczęściej jednostronne zwiotczenie całej lub części kopuły przepony przebiegające z jej wpuklaniem się do jamy klatki piersiowej wraz z narządami jamy brzusznej oraz różnego stopnia kompresją płuc i serca. Może być zaburzeniem wrodzonym (jako wynik dysplazji mięśniowej) lub nabytym – wówczas jest najczęściej następstwem uszkodzenia nerwu przeponowego. U noworodków wykazuje zwykle związek z powikłanym przebiegiem porodu. W pozostałych grupach wiekowych najczęstszą jej przyczyną jest zabieg kardiochirurgiczny, a zwłaszcza przeprowadzone zespolenie Blalocka-Taussig. Wśród innych przyczyn nabytej relaksacji przepony wymienia się czynniki infekcyjne, zabiegi chirurgiczne w obrębie jamy brzusznej i urazy komunikacyjne. Przebieg kliniczny relaksacji przepony może być skąpoobjawowy w przypadku niewielkiej dysfunkcji przepony. W skrajnych przypadkach prowadzić może do objawów niewydolności krążeniowo-oddechowej w mechanizmie kompresyjnym. Podstawowe znaczenie w diagnostyce tej patologii mają badania radiologiczne, zwłaszcza badanie fluoroskopowe, a także badanie ultrasonograficzne i elektromiograficzne. Podstawową metodą leczenia chirurgicznego relaksacji przepony jest zabieg plikacji. Alternatywę dla standardowej torakotomii stanowi zabieg plikacji przepony metodą wideotorakoskopową. W niniejszej pracy autorzy przedstawiają przypadek 10-letniej dziewczynki z rozpoznaną relaksacją przepony, będącą przyczyną narastającej niewydolności krążeniowo-oddechowej.