Zespół jelita drażliwego jest najczęstszą przewlekłą czynnościową chorobą jelit, charakteryzującą się bólem brzucha związanym z wypróżnieniem, któremu towarzyszą zmiany częstości oddawania stolca lub jego wyglądu. Mimo że ma znaczący wpływ na jakość życia pacjenta, nie należy do chorób śmiertelnych. W ostatnim czasie obserwuje się zwiększone zainteresowanie leczeniem żywieniowym zespołu jelita drażliwego, w szczególności dietą ubogą w fermentujące oligo-, di-, monosacharydy i poliole (tzw. FODMAP). Ponieważ węglowodany te łatwo fermentują, są słabo wchłanialne i cechują się wysokim ciśnieniem osmotycznym, mogą wywoływać dolegliwości żołądkowo-jelitowe u osób z zespołem jelita drażliwego. Liczne badania naukowe wykazały, że redukcja FODMAP w diecie znacząco zmniejsza obciążenie osmotyczne oraz produkcję gazów w jelicie cienkim oraz okrężnicy, zapewniając złagodzenie dolegliwości u chorych z zespołem jelita drażliwego. Długoterminowe efekty diety low-FODMAP (o niskiej zawartości FODMAP) nie są znane, w związku z czym restrykcyjne ograniczenie FODMAP w diecie nie jest rekomendowane z powodu ryzyka niedoborów składników odżywczych i potencjalnego szkodliwego działania zmienionej mikrobioty jelitowej. Podsumowując, można stwierdzić, że istnieją silne dowody naukowe potwierdzające skuteczność diety low-FODMAP w leczeniu zespołu jelita drażliwego. Niemniej jednak wymagane są dalsze i bardziej szczegółowe badania w celu zrozumienia potencjalnych skutków długoterminowego ograniczenia spożycia FODMAP.