Stopa płasko-koślawa u dzieci stanowi poważny problem terapeutyczny. W trakcie rozwoju dziecka stopa podlega procesom modyfikacji cech anatomicznych i fizjologicznych. U małych dzieci stopa płasko-koślawa jest wariantem fizjologicznym. Oceny deformacji stopy płasko-koślawej dokonuje się na podstawie badania klinicznego, badania na podoskopie i ewentualnie badania radiologicznego. Dopiero od wieku około 3 lat wymagane jest rozważenie wdrożenia leczenia, początkowo zachowawczego, z zastosowaniem rehabilitacji i ewentualnie wkładek ortopedycznych. Niektórzy pacjenci ze względu na występujące dolegliwości bólowe, szczególnie tyłostopia, wymagają leczenia z wykorzystaniem leków przeciwbólowych, przeciwzapalnych lub także fizykoterapii. Brak postępu w leczeniu zachowawczym wymaga rozważenia wdrożenia leczenia operacyjnego, które musi być indywidualnie dopasowane do pacjenta. Najczęściej stosowanym zabiegiem jest artroereza stawu skokowo-piętowego, połączona opcjonalnie z wydłużeniem ścięgna Achillesa. W utrwalonych deformacjach lub wrodzonych stopach płasko-koślawych wykonuje się także korygujące zabiegi kostne, połączone najczęściej z procedurami na tkankach miękkich.