Zespół PFAPA (periodic fever, aphthous stomatitis, pharyngitis, cervical adenopathy) to najczęstsza gorączka nawrotowa, występująca głównie u dzieci. W okresie zaostrzeń charakteryzuje się cyklicznie pojawiającymi się epizodami wysokiej gorączki z towarzyszącym zapaleniem gardła, aftami błony śluzowej jamy ustnej oraz powiększeniem węzłów chłonnych szyi. Objawom klinicznym często towarzyszą podwyższone wartości markerów zapalnych, przy czym uważa się, że w zespole nie dochodzi do podwyższenia stężenia wskaźników posocznicy. W pracy omówiony został przypadek 6-letniej dziewczynki diagnozowanej z powodu nawracających epizodów gorączki, u której po wykluczeniu innych przyczyn ustalono rozpoznanie PFAPA. Nawrotom gorączki towarzyszyły podwyższone surowicze stężenia białka C-reaktywnego oraz prokalcytoniny. W wyniku zastosowanego leczenia glikokortykosteroidami uzyskano trwałą remisję objawów. W omówieniu zwrócono szczególną uwagę na wysokość wskaźników stanu zapalnego i odróżnianie zespołu PFAPA od uogólnionych procesów bakteryjnych. Poszerzenie wiedzy na temat możliwego przebiegu schorzenia wśród lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej oraz wśród pediatrów umożliwi wcześniejsze rozpoczęcie diagnostyki różnicowej oraz szybsze wdrożenie prawidłowego leczenia.