Wprowadzenie i cel: Astma jest jedną z najczęstszych chorób przewlekłych w populacji dziecięcej. Celem pracy była ocena wybranych biomarkerów: periostyny, stężenia tlenku azotu w wydychanym powietrzu (fractional exhaled nitric oxide, FeNO), liczby eozynofilów i potencjalnych biomarkerów: progranuliny, metaloproteinazy macierzy-9 (matrix metalloproteinase-9, MMP-9) i czynnika martwicy nowotworu alfa (tumour necrosis factor alpha, TNFα) w diagnostyce astmy u dzieci. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 25 dzieci w wieku 6–17 lat z astmą alergiczną w stabilnym okresie choroby. Do grupy kontrolnej zakwalifikowano 21 zdrowych dzieci w wieku 6–18 lat, bez chorób alergicznych w wywiadzie. Wyniki: U dzieci z astmą zaobserwowano istotnie wyższe stężenie periostyny w surowicy w porównaniu z grupą kontrolną. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic w zakresie stężeń progranuliny i MMP-9 pomiędzy dziećmi z astmą a zdrowymi, a także wśród chorych z astmą kontrolowaną i niekontrolowaną. W grupie dzieci z astmą niekontrolowaną wartości FeNO były istotnie statystycznie wyższe niż u dzieci z astmą kontrolowaną. W grupie badanej wśród dzieci z liczbą eozynofilów >0,3 × 10³/μl wykazano istotnie statystycznie wyższe wartości FeNO w wydychanym powietrzu niż w grupie dzieci z liczbą eozynofilów <0,3 × 10³/μl. U dzieci z astmą i podwyższonymi wartościami FeNO stwierdzono istotnie statystycznie wyższe stężenie progranuliny w surowicy. Wykazano istotną statystycznie dodatnią korelację pomiędzy wartościami FeNO a stężeniem progranuliny w surowicy. Wnioski: Periostyna może służyć jako biomarker astmy alergicznej u dzieci. Potwierdzono przydatność FeNO i liczby eozynofilów w diagnostyce astmy alergicznej w populacji pediatrycznej. Ustalenie roli progranuliny i MMP-9 w patogenezie astmy i ich użyteczności jako biomarkerów u dzieci wymaga dalszych badań.