Medycyna spersonalizowana jest kluczowym elementem postępowania terapeutycznego w wielu schorzeniach, w tym w chorobach alergicznych. Dysponujemy dziś wieloma lekami antyhistaminowymi II generacji i konieczne jest ich dostosowanie do indywidualnych potrzeb pacjentów, z uwzględnieniem różnych sytuacji medycznych, takich jak wiek dziecięcy lub podeszły, ciąża, laktacja, niewydolność wątroby i nerek oraz interakcje lekowe. W artykule dokonano przeglądu badań i aktualnych wytycznych dotyczących stosowania leków antyhistaminowych w leczeniu alergii w różnych sytuacjach klinicznych. Omówiono zarówno specyfikę leczenia alergii u dzieci, w tym problemy związane z bezpieczeństwem leków antyhistaminowych I i II generacji, jak i stosowanie tych leków podczas ciąży i laktacji, u osób przyjmujących inne leki i narażonych na interakcje lekowe oraz u osób starszych. Leki antyhistaminowe II generacji są preferowaną opcją w leczeniu alergii ze względu na bezpieczny profil, ograniczone działania niepożądane i skuteczność. Podkreślono konieczność unikania leków antyhistaminowych I generacji z powodu ryzyka poważnych działań niepożądanych. Preferowanymi lekami u niemowląt są cetyryzyna, lewocetyryzyna i desloratadyna, a u dzieci w wieku przedszkolnym i starszych – loratadyna, rupatadyna i bilastyna. Wskazano również na bezpieczeństwo stosowania wybranych leków antyhistaminowych II generacji podczas ciąży (preferowane cetyryzyna, lewocetyryzyna, desloratadyna), w czasie laktacji (loratadyna, desloratadyna, feksofenadyna), w niewydolności nerek oraz u osób starszych (bilastyna, desloratadyna, feksofenadyna) i z niewydolnością wątroby (bilastyna, feksofenadyna). Wybór leku antyhistaminowego II generacji u pacjenta z alergią powinien uwzględniać jego indywidualne potrzeby, gdyż ma to zasadnicze znaczenie dla optymalnych wyników i bezpieczeństwa terapii.