Cel: Celem przedstawionego studium przypadku było zwrócenie uwagi na znaczenie świadomości istnienia dwóch różnych współwystępujących patologii, a także podkreślenie, że wczesne rozpoznanie i szybkie podjęcie leczenia są niezbędne w leczeniu pęcherzycy zwykłej. Pęcherzyca zwykła to rzadka, zagrażająca życiu choroba autoimmunologiczna, charakteryzująca się obecnością pęcherzy na powierzchni błony śluzowej jamy ustnej, wywołanych obecnością przeciwciał skierowanych przeciwko cząsteczkom adhezyjnym na powierzchni keratynocytów. Na uwagę zasługuje współistnienie omawianego zaburzenia z różnymi schorzeniami, zwłaszcza z zakażeniem wirusem opryszczki pospolitej. Opis przypadku: W pracy przedstawiono przypadek kobiety w średnim wieku, u której wystąpiło niegojące się owrzodzenie jamy ustnej wynikające z zakażenia wirusem opryszczki pospolitej, które z kolei stanowiło czynnik wyzwalający pęcherzycę zwykłą. Wyniki badania histopatologicznego i oznaczania metodą immunofluorescencji sugerowały pęcherzycę zwykłą, natomiast wyniki badania immunohistochemicznego i reakcji łańcuchowej polimerazy wskazywały na zakażenie wirusem opryszczki pospolitej. Wnioski: Współistnienie zakażenia wirusowego z pęcherzycą zwykłą stanowi wyzwanie terapeutyczne.