Wykwity skórne mogą stanowić pierwsze objawy choroby u dzieci, dzięki czemu możliwe jest jej wczesne rozpoznanie i leczenie. Badanie skóry dziecka to rutynowy element badania przedmiotowego, który dostarcza wielu cennych informacji ułatwiających prawidłowe rozpoznanie jednostki chorobowej. Rozróżnienie poszczególnych wykwitów skórnych, składających się na cały obraz choroby, często sprawia trudności diagnostyczne w kontekście chorób wysypkowych u dzieci w praktyce lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Do chorób tych należy zaliczyć infekcje wirusowe, bakteryjne, pasożytnicze oraz te o niejednoznacznej etiologii, np. chorobę Kawasakiego. W niniejszej pracy opisano poszczególne wykwity skórne pierwotne i wtórne. Wykwity pierwotne zazwyczaj są bezpośrednim wynikiem rozwoju procesu chorobowego w skórze, wykwity wtórne natomiast zwykle rozwijają się z wykwitów pierwotnych, stanowiąc ich następstwo. Wysypka to zmiana wpływająca na wygląd oraz strukturę powierzchni skóry. W niniejszej pracy omówiono najczęściej spotykane choroby zakaźne z wysypką w obrazie klinicznym. Ponadto podczas różnicowania zakaźnych chorób wysypkowych u dzieci zwrócono uwagę na inne – niezakaźne – choroby skóry, takie jak atopowe zapalenie skóry, łojotokowe zapalenie skóry i łuszczyca. Są to jednostki chorobowe cechujące się różnorodnym obrazem klinicznym w zależności od fazy choroby oraz wieku dziecka. Podczas diagnostyki wysoko gorączkującego dziecka zawsze należy wziąć pod uwagę stany zagrożenia życia, takie jak sepsa meningokowa, z wybroczynami nieulegającymi zanikowi pod wpływem ucisku. Natomiast przedłużająca się gorączka, szczególnie trwająca powyżej 5 dni, powinna skłonić lekarza do przeprowadzenia diagnostyki w kierunku choroby o niejednoznacznej etiologii, jaką jest zespół Kawasakiego.