Chłopiec w wieku 17,5 roku, leczony dotychczas w poradni nefrologicznej z powodu przewlekłego białkomoczu, został skierowany na rutynową konsultację kardiologiczną przed przekazaniem go pod dalszą opiekę w poradni dla dorosłych. W badaniu przedmiotowym oraz elektrokardiograficznym nie stwierdzono nieprawidłowości w układzie sercowo-naczyniowym, ciśnienie tętnicze było prawidłowe, natomiast w badaniu echokardiograficznym w obrębie lewego przedsionka uwidoczniono nieprawidłową strukturę guzowatą o wymiarach 1,3 × 1,5 cm, pozostającą w łączności z przegrodą międzyprzedsionkową. Włączono podawanie heparyny w ciągłym wlewie, po której nie uzyskano zmiany wielkości guza. Diagnostykę poszerzono o tomografię komputerową, w której w lewym przedsionku uwidoczniono miękkotkankową strukturę o nierównych obrysach, o wymiarach 1,5 × 2,1 × 2,1 cm, będącą w łączności z przegrodą międzyprzedsionkową, a następnie wykonano badanie rezonansu magnetycznego, które wskazało, że struktura w lewym przedsionku w pierwszej kolejności odpowiada śluzakowi, obecność wzmocnienia przemawiała zaś przeciwko podejrzeniu skrzepliny, chociaż nie można było jednoznacznie wykluczyć obecności drobnej skrzepliny na guzie. Chłopiec został zakwalifikowany do operacji kardiochirurgicznej, podczas której usunięto nieprawidłową strukturę, a następnie przesłano ją do analizy histopatologicznej, w której stwierdzono nowotwór serca o utkaniu śluzaka. Po operacji pacjenta przekazano na oddział kardiologii dziecięcej w celu dalszego leczenia, gdzie chory otrzymywał enoksaparynę sodową, antybiotyki oraz kwas acetylosalicylowy. Po 10 dniach w osierdziu pojawiła się około 1-centymetrowa warstwa płynu, który uległ regresji po włączeniu ibuprofenu i leków odwadniających. Chłopiec został wypisany do domu w stanie dobrym z zaleceniem kontynuacji opieki w poradniach nefrologicznej, kardiologicznej oraz genetycznej, ze względu na wykrytą podczas hospitalizacji mutację w genie MTHFR, co może się wiązać z wrodzoną nadkrzepliwością.