Szacuje się, że szeroko rozumiany incydent mózgowy jest najczęstszą przyczyną zgonów i ciężkich powikłań neurologicznych w populacji pediatrycznej poniżej 18. roku życia. W wielu badaniach przedklinicznych wykazano skuteczność stosowania umiarkowanego chłodzenia w zakresie neuroprotekcji. W pediatrii umiarkowana hipotermia terapeutyczna znalazła swoje stałe miejsce w leczeniu noworodków donoszonych lub prawie donoszonych urodzonych w głębokiej zamartwicy. Od 2015 roku umiarkowana hipotermia terapeutyczna, zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej, nie jest już metodą eksperymentalną i w grupie tej jest powszechnie uznawana za czynnik poprawiający przeżywalność oraz odległe rokowanie neurologiczne w porównaniu z zastosowaniem metod tradycyjnych. Nie dziwi więc fakt, że opierając się na mocnych przedklinicznych danych z badań na zwierzętach i akceptacji umiarkowanej hipotermii terapeutycznej w neonatologii, wciąż poszukuje się możliwości poszerzenia grona pacjentów odnoszących z niej korzyści poza noworodkami w pierwszych 6 godzinach życia i jej nowych zastosowań poza okresem noworodkowym. W grupie dorosłych po skutecznej resuscytacji w przebiegu nagłego zatrzymania krążenia w rytmach defibrylacyjnych chłodzenie terapeutyczne jako metoda leczenia było rekomendowane w postępowaniu poresuscytacyjnym prawie dekadę wcześniej niż u noworodków, jednak prosta ekstrapolacja danych z populacji dorosłych na populację noworodków lub z dorosłych na noworodki się nie sprawdziła.Mechanizmy prowadzące do zatrzymania krążenia są zróżnicowane (przyczyna oddechowa u dzieci vs sercowa u dorosłych), dlatego modulacja neurohormonalna w tych grupach jest odmienna, co wpływa na wyniki. W niniejszym opracowaniu przedstawiono aspekty wykorzystania umiarkowanej hipotermii leczniczej w ciągu ostatniej dekady i omówiono mechanizmy rozwoju encefalopatii w populacji pediatrycznej, warunki skutecznego zastosowania tej metody oraz jej miejsce w leczeniu incydentu mózgowego niezwiązanego z zamartwicą okołoporodową noworodka.