Cel: Celem badania była analiza przedłużona występowania zaburzeń węchu u osób z chorobą koronawirusową 2019 (COVID-19) w pojedynczym ośrodku klinicznym o III stopniu referencyjności w Malezji. Materiał i metody: Do badania włączono dorosłych pacjentów z dodatnim wynikiem testu na obecność wirusa SARS-CoV-2 wykonywanego metodą reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną transkrypcją, którzy zostali przyjęci do szpitala w Sungai Buloh (Malezja). Od pacjentów telefonicznie zebrano wywiad, uzupełniając kwestionariusz obejmujący następujące dane: wiek, płeć, pochodzenie etniczne, obecność chorób współistniejących, objawy ogólne i otorynolaryngologiczne, a także początek i czas trwania zaburzeń węchu i smaku. Pacjentów z utrzymującym się upośledzeniem węchu i smaku objęto obserwacją z badaniami kontrolnymi co 3 do 5 dni aż do czasu ustąpienia objawów. Wyniki: Do badania włączono ogółem 185 pacjentów (spośród 378 osób, z którymi się skontaktowano). Zaburzenia węchu odnotowano u 90 osób, przy czym 59 zgłosiło anosmię. Średnia wieku uczestników wynosiła 39,52 roku (przedział wiekowy: 18–66 lat). U ponad połowy pacjentów z zaburzeniami węchu nie występowały żadne choroby współistniejące (55,56%). Spośród 90 pacjentów z dysfunkcją węchową 66 osób (73,3%), w tym 40 mężczyzn i 26 kobiet, całkowicie odzyskało węch w ciągu 2 tygodni. Z pozostałymi 24 pacjentami skontaktowano się po 4, 8 i 12 tygodniach. Ustalono, że 10 osób (11,1%) odzyskało zmysł węchu po miesiącu, natomiast u 5 pacjentów (5,56%) węch powrócił w ciągu 2 miesięcy, a u 1 pacjenta (1,11%) w ciągu 3 miesięcy. Wniosek: U 73% badanych całkowity powrót do zdrowia nastąpił w ciągu 2 tygodni. Z kolei u 6 pacjentów (6,67%) zaburzenia węchu utrzymywały się jeszcze po 3 miesiącach.