Hipomineralizację trzonowcowo-siekaczową (molar incisor hypomineralisation, MIH) opisuje się jako hipomineralizację szkliwa pochodzenia ogólnoustrojowego, obejmującą pierwsze zęby trzonowe stałe. Często jest też związana z uszkodzeniem zębów siecznych stałych, które niewątpliwie pełnią istotną funkcję w wieku rozwojowym. Uważa się, że stałe zęby sieczne są objęte procesem chorobowym u około 30% populacji pacjentów z MIH. Wczesne rozpoznanie zespołu MIH, wdrożenie odpowiedniego leczenia oraz znajomość czynników mogących się przyczyniać do jego powstawania pozwalają zmniejszyć ryzyko utraty zębów objętych zmianami hipomineralizacyjnymi. Etiologia MIH nie została w pełni ustalona. Istnieje wiele badań wykazujących zależności pomiędzy występowaniem MIH a danym czynnikiem etiologicznym. Prowadzone są badania mające na celu zawężenie tego obszaru rozważań, gdyż dotychczas wskazywana etiologia jest bardzo obszerna oraz wieloczynnikowa. Na powstanie MIH mają wpływ czynniki zarówno genetyczne, epigenetyczne, jak i środowiskowe. Spośród licznej grupy tych ostatnich szczególną rolę w etiologii MIH przypisuje się infekcjom wirusowym występującym u matki podczas ciąży, chorobom przewlekłym matki, takim jak nadciśnienie tętnicze czy cukrzyca, stosowaniu przez ciężarną niektórych leków, komplikacjom okołoporodowym oraz chorobom przebytym we wczesnym dzieciństwie. W wielu badaniach wskazuje się, że najistotniejszymi czynnikami predysponującymi do wystąpienia MIH są czynniki genetyczne oraz zaburzenia gospodarki hormonalnej. W niniejszej pracy omówiono problem rozpoznania tej jednostki chorobowej oraz najbardziej prawdopodobne czynniki etiologiczne MIH zbadane do tej pory.