Wprowadzenie: Zapalenie mięśnia sercowego u dzieci ciągle stwarza trudności diagnostyczne. Cel pracy: Celem niniejszej pracy była ocena przebiegu zapalenia mięśnia sercowego u dzieci. Materiał i metody: Badaniem retrospektywnym (2009–2019) objęto 81 pacjentów z zapaleniem mięśnia sercowego, u których przeanalizowano obraz kliniczny, stężenia biomarkerów oraz informacje uzyskane na podstawie elektrokardiogramów, echokardiografii i rezonansu magnetycznego. Wyniki: Najczęściej zgłaszanym objawem zapalenia mięśnia sercowego był ból w klatce piersiowej, który występował u 73 (90%) pacjentów. U 66 (81,5%) pacjentów stężenie troponiny I w surowicy przekraczało normę, jego wartość średnia wynosiła 12 539 ± 11 394 ng/l (czułość 81,5%). Podwyższone stężenie N-końcowego fragmentu propeptydu natriuretycznego typu B (przeciętnie 866 ± 976 pg/ml) stwierdzono u 24 spośród 25 badanych, nieprawidłowy zapis elektrokardiogramu – u 71 osób (czułość 88%). U 23 (28%) pacjentów frakcja wyrzutowa lewej komory była poniżej lub na dolnej granicy normy (średnia wartość 64,6 ± 7,1%). W podgrupie pacjentów leczonych inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę zaobserwowano wzrost wartości frakcji wyrzutowej oraz zmniejszenie wymiaru końcoworozkurczowego lewej komory. W podgrupie badanych z nadwagą i otyłością u 93,3% stwierdzono nieprawidłowości w kontrolnym rezonansie magnetycznym serca wykonanym po 6 miesiącach, przy czym u 33,3% występowały cechy aktywnego zapalenia. W podgrupie ze wskaźnikiem masy ciała poniżej 20 kg/m² u 60% badanych wynik rezonansu magnetycznego serca był prawidłowy. Wnioski: Zapalenie mięśnia sercowego u nastolatków zazwyczaj ma przebieg łagodny. U istotnego odsetka chorych występuje nadwaga lub otyłość, a zmiany w mięśniu sercowym utrzymują się u nich dłużej. Stosowanie inhibitora enzymu konwertującego angiotensynę powoduje poprawę funkcji skurczowej oraz zmniejszenie wymiaru końcoworozkurczowego lewej komory u pacjentów z zapaleniem mięśnia sercowego.