Trądzik zwyczajny – miejsce diety w patogenezie i terapii
Bartosz Pałdyna1, Damian Dyńka1, Magdalena Pałdyna2
Trądzik zwyczajny (acne vulgaris) jest powszechnie występującą, przewlekłą chorobą zapalną skóry o podłożu wieloczynnikowym. Występuje przede wszystkim u osób młodych, ze szczytem zapadalności przypadającym na okres dojrzewania, jednak u wielu osób utrzymuje się także w wieku dorosłym. Poglądy na temat wpływu diety na rozwój oraz przebieg trądziku zmieniały się diametralnie na przestrzeni lat. Już od lat 30. ubiegłego wieku pacjentom zalecano unikanie spożywania czekolady i innych słodyczy, produktów tłustych i cukru, a nawet spożywanie mniejszej ogólnej ilości węglowodanów. Badania prowadzone w kolejnych latach podważyły wpływ odżywiania na trądzik, stąd stosowanie specjalistycznych diet nie było zalecane. Od początku XXI wieku nastąpił swoisty renesans badań nad tym związkiem i coraz liczniejsze dane wskazują na istotną rolę poszczególnych produktów żywnościowych w etiopatogenezie zmian trądzikowych. Przedmiotem zainteresowania badaczy są najczęściej produkty o wysokim indeksie glikemicznym, a także czekolada oraz nabiał. Choć obecnie dostępne wyniki badań nie mogą stanowić podstawy do stworzenia jednoznacznych zaleceń dla pacjentów, istnieją dowody na to, że spożywanie posiłków o niskim indeksie glikemicznym, z ograniczeniem spożycia nabiału, słodyczy, tłuszczów nasyconych i soli, a ze zwiększeniem podaży kwasów omega-3 oraz suplementacją probiotyków, może korzystnie wpływać na przebieg trądziku i jego leczenia. Należy pamiętać, że postępowanie dietetyczne może wspierać proces terapeutyczny, jednak nie zastąpi odpowiedniego leczenia farmakologicznego, dostosowanego do nasilenia trądziku.