Ospa wietrzna jest wysoce zaraźliwą chorobą wieku dziecięcego o samoograniczającym się przebiegu. Choć najczęściej występuje u dzieci do 10. roku życia, może dotyczyć osób w każdym wieku. Ospa wietrzna objawia się swędzącą wysypką pseudopolimorficzną (plamki, grudki, pęcherzyki, strupy) oraz łagodnym zespołem intoksykacji. Choroba przebiega na ogół łagodnie i bez powikłań, które mogą jednak wystąpić niezależnie od statusu immunologicznego i chorób współistniejących pacjenta. Najczęstsze powikłania dotyczą układu nerwowego i oddechowego. W przedstawionej pracy opisano przypadki pacjentów, u których zaobserwowano wtórne nadkażenie bakteryjne (piodermię i ropowicę). Są to trzecie co do częstości powikłania ospy wietrznej, które mogą mieć poważne konsekwencje. Przypadki te przedstawiono w celu zwrócenia uwagi na właściwą pielęgnację skóry oraz wybór odpowiedniego leku przeciwgorączkowego u pacjenta z ospą wietrzną. Ważne jest również podkreślenie znaczenia szczepień przeciwko tej chorobie i zwalczanie błędnych wyobrażeń wśród antyszczepionkowców.