Cel pracy: Ocena krótko- i długoterminowej skuteczności miejscowego wstrzyknięcia kortykosteroidu u chorych z łokciem tenisisty potwierdzonym klinicznie przy wykorzystaniu skal DASH (The Disabilities of the Aim, Shoulder and Hand questionnaire) i VAS (Visual Analogue Scale) oraz ocena długoterminowej skuteczności leczenia w zależności od wyjściowej aktywności choroby w badaniu ultrasonograficznym. Materiał i metody: Badaniem objęto 32 chorych z łokciem tenisisty, u których w badaniu ultrasonograficznym stwierdzono obecność wzmożonego przepływu naczyniowego i w leczeniu zastosowano miejscową iniekcję kortykosteroidu. Analizie poddano wyjściowy stopień wzmożonego unaczynienia, nasilenie dolegliwości bólowych i sprawność kończyny górnej oraz subiektywną odpowiedź na leczenie po 2 tygodniach (ocena krótkoterminowa) i po 6 miesiącach (ocena długoterminowa). Wyniki: Poprawę krótkoterminową uzyskano u wszystkich chorych. Poprawę długoterminową uzyskano u 24 (75%) chorych, u których występowały wyjściowo niższe wartości parametrów DASH i VAS. W grupie chorych z wyjściowo małą lub umiarkowaną aktywnością choroby w badaniu ultrasonograficznym z wykorzystaniem dopplera mocy (16 osób) poprawę długoterminową uzyskano u 15 (94%) chorych, a w grupie chorych z dużą wyjściową aktywnością choroby w badaniu dopplera mocy (16 osób) jedynie u 9 (54%) chorych. Wnioski: Miejscowa iniekcja kortykosteroidu w leczeniu chorych z łokciem tenisisty, u których w badaniu ultrasonograficznym wyjściowo stwierdzono obecność wzmożonego unaczynienia, wydaje się skuteczna w ocenie krótkoterminowej. Do czynników niekorzystnych rokowniczo w ocenie długoterminowej wydają się należeć wyjściowo wysoki stopień wzmożonego unaczynienia oraz wyjściowo wysokie wartości parametrów DASH i VAS, w związku z czym zasadna wydaje się ich ocena przed rozpoczęciem leczenia, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości należy rozważyć intensyfikację leczenia lub zastosować inną opcję terapeutyczną.