Guz prolaktynowy przysadki jest chorobą rzadką, w której pod wpływem nadmiaru prolaktyny dochodzi do istotnych zaburzeń funkcjonalnych i konstytucjonalnych całego organizmu. Hiperprolaktynemia jest związana ze zmianami w składzie ciała i zaburzeniami metabolicznymi. Na rokowanie odległe i jakość życia u chorych z prolaktynomą szczególny wpływ mają przede wszystkim zaburzenia układu krążenia, które nieleczone zwiększają ryzyko sercowo-naczyniowe i ograniczają możliwości terapii wtórnych powikłań narządowych. Śmiertelność z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego u chorych z prolaktynomą jest kilkukrotnie większa niż w populacji ogólnej. Wczesne rozpoznanie guza prolaktynowego przysadki oraz dokładna ocena morfologiczna i czynnościowa układu krążenia na każdym etapie choroby są konieczne w celu stratyfikacji ryzyka. Leczenie chorych z prolaktynomą powinno być skojarzone i opierać się nie tylko na kontroli stężenia prolaktyny w surowicy, ale również na redukcji czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Normalizacja stężenia prolaktyny i redukcja masy guza, osiągane przede wszystkim poprzez skuteczną farmakoterapię, zmniejszają śmiertelność i ryzyko powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego, należy więc dążyć do jak najwcześniejszego rozpoznania guza prolaktynowego przysadki i wdrożenia odpowiedniego leczenia oraz aktywnej diagnostyki i terapii współistniejących powikłań narządowych. Wydaje się więc, że rzetelna ocena kardiologiczna chorych z prolaktynomą powinna być obowiązkowa, niezależnie od ich wieku i czasu rozpoznania choroby. Celem niniejszej pracy było przedstawienie złożoności problemów klinicznych występujących u pacjentów z guzem prolaktynowym przysadki, którzy wymagają szczególnej opieki interdyscyplinarnej.