Naczyniak ślinianki przyusznej u dzieci: opis trzech przypadków
Nur Izzaty Nadia Mohd Ariffin1, Jeyasakthy Saniasiaya2, Shamina Sara Moses3, Norhaslinda Abdul Gani1
Cel pracy: Przedstawienie trzech przypadków szybko rozprzestrzeniającego się naczyniaka ślinianki przyusznej u dzieci z powodzeniem leczonych propranololem doustnie. Opisy przypadków: Chociaż naczyniak ślinianki przyusznej występuje w okresie niemowlęcym rzadko, jest dość dokładnie opisany jako najczęstszy nowotwór gruczołu ślinowego u niemowląt. Niezależnie od tego obecność szybko powiększającego się guza u „najmłodszych pacjentów” może być wyzwaniem diagnostycznym dla wielu lekarzy, skutkując wykonywaniem licznych nieuzasadnionych procedur. W niniejszej pracy przedstawiono trzy przypadki zmian umiejscowionych w śliniance przyusznej u niemowląt, w których ustalono rozpoznanie naczyniaka na podstawie obrazu klinicznego przy wsparciu badań obrazowych. Pacjentów skutecznie leczono sposobem wczesnego zastosowania propranololu doustnie. Wniosek: Na podstawie zaprezentowanych przypadków i przeglądu najnowszych doniesień literaturowych należy uznać, że wyzwania związane z diagnostyką i leczeniem naczyniaka ślinianki przyusznej wymagają zindywidualizowanego podejścia do chorych.