Zatorowość tętnic wieńcowych jest potencjalną przyczyną zmniejszonej perfuzji mięśnia sercowego i jego niedokrwienia, co może przybierać postać kliniczną zawału serca. Dane na temat częstości występowania zatorowości tętnic wieńcowych jako mechanizmu ostrego zespołu wieńcowego są ograniczone. Zatorowość tętnic wieńcowych jako potencjalną przyczynę ostrego zespołu wieńcowego należy podejrzewać u pacjentów bez choroby miażdżycowej udowodnionej w koronarografii, ale z czynnikami ryzyka sprzyjającymi powstawaniu skrzeplin wewnątrzsercowych. Do najważniejszych spośród nich należą migotanie przedsionków oraz kardiomiopatia rozstrzeniowa. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek pacjenta, u którego zasadne było rozpoznanie zawału serca przy współistniejącej kardiomiopatii rozstrzeniowej, a okluzja tętnicy wieńcowej nastąpiła najpewniej w mechanizmie zatorowym. W przypadku pacjentów z zawałem serca, u których nie stwierdzono zmian miażdżycowych w naczyniach wieńcowych, należy przeprowadzić diagnostykę różnicową etiologii ostrego zespołu wieńcowego. Pozwala to na włączenie zindywidualizowanego leczenia przyczynowego, które może się różnić od standardowego postępowania w zawale serca.

zawał serca, zatorowość tętnic wieńcowych, migotanie przedsionków, kardiomiopatia rozstrzeniowa, koronarografia