Oparzenia należą do najczęstszych urazów w populacji dziecięcej. Pomimo poprawy opieki medycznej u wielu pacjentów po oparzeniach powstają trwałe blizny, stanowiące poważny problem kosmetyczny, funkcjonalny i psychologiczny. Autorzy pracy prezentują możliwości zastosowania laseroterapii przy użyciu pulsacyjnego lasera barwnikowego (PDL) oraz ablacyjnego frakcyjnego lasera CO₂ (AFCL) w leczeniu blizn pooparzeniowych, ze szczególnym uwzględnieniem populacji dziecięcej. PDL wpływa na zmniejszenie zaczerwienienia blizny przez selektywną fotodermolizę naczyń krwionośnych, redukując miejscową hiperwaskularyzację. Ten typ lasera może być stosowany również w celu zmniejszenia świądu, najprawdopodobniej w wyniku zmiany miejscowych reakcji cytochemicznych. Alternatywnie w celu poprawienia tekstury i zmniejszenia grubości blizn można wykorzystać AFCL. Laser AFCL może przywrócić właściwą funkcjonalność obszaru pokrytego blizną. Odparowuje fragmenty tkanki bliznowatej, stymulując przebudowę struktury kolagenu. Istotną zaletę wykorzystywania terapii laserowej w leczeniu blizn przerostowych stanowi fakt, że PDL oraz AFCL można bezpiecznie łączyć w ramach tej samej procedury. Terapia łączona redukuje ogólną liczbę zabiegów. Stosowanie dwóch laserów w trakcie jednej sesji pozwala także zmniejszyć liczbę znieczuleń, które są wykonywane w czasie zabiegów. Jednoczasowe zastosowanie laserów PDL i AFCL jest bezpieczną praktyką. Podczas przeprowadzania terapii łączonej nie stwierdzano żadnych poważnych powikłań. Lekarze zajmujący się pacjentami z bliznami pooparzeniowymi powinni rozważyć zastosowanie laseroterapii jako współczesnego standardu w leczeniu blizn przerostowych. Blizny powodujące przykurcze i znacznie upośledzające funkcje ruchowe mogą wymagać wieloetapowego leczenia chirurgicznego, wspomaganego laseroterapią, rehabilitacją i terapią zachowawczą.