Wstęp: Historycznie ukształtowaną metodą leczenia ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego jest leczenie chirurgiczne. W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie terapią zachowawczą przypadków niepowikłanych. Dzięki rozwojowi badań radiologicznych i laboratoryjnych istnieją lepsze możliwości identyfikacji i aktywnej obserwacji prostego zapalenia wyrostka robaczkowego. Cel: Celem pracy jest retrospektywna ocena skuteczności leczenia zachowawczego niepowikłanego ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego u dzieci, u których ustalono rozpoznanie na podstawie objawów klinicznych, badań laboratoryjnych i ultrasonograficznych. Materiał i metody: Diagnozę nieskomplikowanego ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego oparto na objawach klinicznych, wynikach badań laboratoryjnych i ultrasonograficznych. Jako jednoznaczne rozpoznanie zapalenia wyrostka robaczkowego przyjęto spełnienie co najmniej dwóch kryteriów klinicznych, jednego kryterium laboratoryjnego oraz dwóch kryteriów ultrasonograficznych. Ocenę retrospektywną przeprowadzono wśród 382 dzieci hospitalizowanych z powodu podejrzenia zapalenia wyrostka robaczkowego. W tej grupie zidentyfikowano grupę 66 dzieci, które spełniały kryteria ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego. Skuteczność postępowania zachowawczego oceniono u pacjentów, którzy spełniali wyżej wymienione kryteria. Wyniki: W okresie co najmniej roku 89,4% pacjentów (59/66) nie wymagało ponownej hospitalizacji z powodu nawrotu objawów zapalenia wyrostka robaczkowego. Ostatecznie u 92,4% pacjentów (61/66) objętych badaniem nie było konieczności wdrożenia leczenia chirurgicznego. Wniosek: Niepowikłane ostre zapalenie wyrostka robaczkowego należy początkowo leczyć zachowawczo, wykorzystując aktywną obserwację. Zdecydowana większość przypadków niepowikłanego zapalenia wyrostka robaczkowego może ustępować samoistnie.

ból brzucha, ostre zapalenie wyrostka robaczkowego, niepowikłane zapalenie wyrostka robaczkowego, leczenie zachowawcze