Ropień śledziony jest rzadkim stanem chorobowym; szczyt zachorowań przypada na trzecią i szóstą dekadę życia. U dzieci rozpoznanie to ustalane jest znacznie rzadziej niż u dorosłych. Głównymi przyczynami powstawania ropni są infekcje wielonarządowe, stany obniżonej odporności oraz urazy. Niekorzystnym czynnikiem rokowniczym jest współistnienie cukrzycy, infekcyjnego zapalenia wsierdzia oraz niedoborów odporności. Do czynników etiologicznych ropni śledziony należą bakterie tlenowe i beztlenowe oraz grzyby. Objawy ropni śledziony są niespecyficzne, obejmują ból w lewym nadbrzuszu, gorączkę, splenomegalię, obserwuje się też podwyższone wskaźniki stanu zapalnego. Diagnozę potwierdzają badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej oraz tomografia komputerowa. Leczenie obejmuje metody zachowawcze (antybiotykoterapia) i chirurgiczne (drenaż oraz splenektomia). Ropień śledziony jest stanem wyjątkowo groźnym, w przypadku którego przy prawidłowym, szybkim rozpoznaniu oraz leczeniu śmiertelność spada jednak z kilkudziesięciu do poniżej 10%. Przedstawiony przypadek ilustruje przebieg choroby u 6-letniego chłopca, a także wskazuje na konieczność uwzględnienia ropni śledziony w diagnostyce różnicowej gorączki o nieznanym pochodzeniu.