Przewlekła choroba nerek to stan nieodwracalnego uszkodzenia nerek wynikający z zaburzeń w ich budowie lub funkcji, utrzymujący się powyżej 3 miesięcy. Zwykle towarzyszą mu: albuminuria, proteinuria, odchylenia w badaniach histopatologicznych i obrazowych oraz spadek filtracji kłębuszkowej poniżej 60 ml/min/1,73 m². Przewlekła choroba nerek ze względu na stale rosnącą liczbę pacjentów z tym rozpoznaniem nazywana jest epidemią XXI wieku. Ustalenie rozpoznania na wczesnym etapie choroby daje możliwość wdrożenia skutecznej interwencji terapeutycznej, dzięki czemu można zahamować procesy patologiczne oraz nie dopuścić do rozwoju choroby w przyszłości. Trudności diagnostyczne w wykrywaniu wczesnych stadiów przewlekłej choroby nerek wynikają z ich bezobjawowego przebiegu oraz z faktu, że markery powszechnie stosowane do oceny funkcji nerek nie charakteryzują się zbyt dużą czułością. Dlatego właśnie trwają poszukiwania nowych, wczesnych, czułych i specyficznych markerów uszkodzenia nerek, których wprowadzenie do codziennej praktyki klinicznej dawałoby szansę uchwycenia początku choroby, zanim doprowadzi ona do nieodwracalnych zmian. Wyniki badań naukowych jak na razie nie są jednoznaczne, jednak część proponowanych do zastosowania markerów białkowych wydaje się bardzo obiecująca. Należą do nich: uromodulina, KIM-1, NGAL-1, NAG, FGF23, RBP4 oraz suPAR. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie przeglądu najnowszych badań dotyczących zastosowania nowych markerów białkowych w diagnostyce przewlekłej choroby nerek w grupach pacjentów pediatrycznych i internistycznych.