Niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby to najczęściej występująca przewlekła choroba wątroby u dzieci. Pod tym pojęciem kryje się szerokie spektrum zaburzeń dotyczących tkanki wątrobowej – od łagodnego stłuszczenia do niealkoholowego stłuszczeniowego zapalenia wątroby; zmiany te ostatecznie mogą prowadzić do marskości wątroby i rozwoju raka wątrobowokomórkowego. Częstość występowania opisywanej jednostki w populacji ogólnej szacuje się na około 25%, wśród populacji dziecięcej od 7,6% do aż 34,2% w grupie dzieci otyłych. Zgodnie z aktualną definicją niealkoholową stłuszczeniową chorobę wątroby rozpoznajemy, potwierdzając stłuszczenie metodami histopatologicznymi lub obrazowymi i wykluczając wtórne przyczyny uszkodzenia wątroby, takie jak nadużywanie alkoholu, stosowanie leków hepatotoksycznych, schorzenia wrodzone czy zakaźne. Najczęściej chorobę rozpoznaje się w populacji dzieci z nadwagą i otyłych, często współistnieje z nią insulinooporność. Istnieją doniesienia o wpływie czynników genetycznych na jej rozwój. Objawy kliniczne są niespecyficzne, obejmują hepatomegalię, złe samopoczucie, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej. W podstawowej diagnostyce uwzględnia się aktywność aminotransferaz oraz badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej. Dużą uwagę badaczy przykuwa diagnostyka nieinwazyjna – markery serologiczne, skale do oceny włóknienia. Wobec braku potwierdzenia skuteczności farmakoterapii modyfikacja stylu życia, aktywność fizyczna i zbilansowana dieta to najważniejsze sposoby profilaktyki i leczenia niealkoholowego stłuszczenia w populacji dziecięcej. Stosowanie witaminy E, kwasu ursodezoksycholowego czy metforminy nie znalazło potwierdzenia w badaniach naukowych. Ze względu na częstość występowania i ryzyko powikłań znajomość zagadnienia jest ważna zwłaszcza wśród lekarzy pierwszego kontaktu.