Klasyczne wskaźniki oceniające funkcję nerek, tj. stężenie kreatyniny, wskaźnik przesączania kłębuszkowego (GFR) i klirens kreatyniny endogennej, wciąż nie dość dokładnie charakteryzują procesy chorobowe toczące się w nerkach i nie są wystarczające dla właściwego doboru metody, prognozowania skuteczności i monitorowania efektywności leczenia chorób nerek. W związku z tym istnieje potrzeba poszukiwania markerów pozwalających na ocenę funkcji nerek w sposób tani, łatwy i powtarzalny. Przydatne w diagnostyce chorób nerek mogą być aktywności egzoglikozydaz lizosomalnych: N-acetylo-β-D-heksozoaminidazy (HEX), jej izoenzymów A (HEX A) i B (HEX B), α-fukozydazy (FUC), β-galaktozydazy (GAL), β-glukuronidazy (GLU) i α-mannozydazy (MAN), wydalanych w minimalnych ilościach do moczu zdrowych dzieci i młodzieży, wykazujących istotny wzrost w stanach patologicznych. Takie wnioski są możliwe dzięki analizie wyników badań własnych nad aktywnością egzoglikozydaz lizosomalnych w moczu zdrowych dzieci i młodzieży, a także u dzieci i młodzieży z nadciśnieniem tętniczym, zwężeniem podmiedniczkowym moczowodu oraz z wrodzonym lub nabytym brakiem nerki, jak również dzięki analizie wyników badań innych autorów dotyczących aktywności egzoglikozydaz lizosomalnych w moczu dzieci i młodzieży w różnych chorobach nerek.