U chorych na mukowiscydozę obserwuje się zaburzenia wchłaniania witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, a także zaburzenia metabolizmu kości. Celem niniejszej pracy było porównanie wpływu 3-miesięcznej suplementacji kalcytriolem i cholekalcyferolem na gospodarkę wapniowo-fosforanową u pacjentów z mukowiscydozą. Badanie objęło 23 pacjentów w wieku 6–19 lat cierpiących na tę chorobę. Było to badanie cross-over, kontrolowane placebo. Odbyły się 3 wizyty, podczas których pobrano krew oraz mocz do analizy. Pacjenci byli leczeni cholekalcyferolem (1000 IU/dobę) lub kalcytriolem (0,5 μg 1,25OHD) oraz placebo, a następnie otrzymali leki zgodnie ze schematem cross-over. Druga wizyta odbyła się po 3 miesiącach. W surowicy krwi oznaczono stężenia: wapnia i fosforanów, parathormonu oraz 25OHD; w moczu określono wskaźnik wapniowo-kreatyninowy. Wykazano, że w wyniku 3-miesięcznej suplementacji kalcytriolem stężenie fosforanów znacząco się zmniejszyło, tj. z 1,48 mmol/l (±SD 0,27 mmol/l) do 1,35 mmol/l (±SD 0,20 mmol/l) (p = 0,021). Stężenie wapnia wzrosło istotnie statystycznie po 3 miesiącach leczenia kalcytriolem, tj. z 3,50 mg/dl (±SD 2,60 mg/dl) do 4,35 mg/dl (±SD 3,35 mg/dl) (p = 0,001). Poziom parathormonu statystycznie znacząco zmniejszył się po 3 miesiącach leczenia kalcytriolem, tj. z 36,54 pg/ml (±SD 17,61 pg/ml) do 29,36 pg/ml (±SD 13,08 pg/ml) (p = 0,019). W grupie suplementacji cholekalcyferolem nie obserwowano zmian stężenia fosforanów, wapnia i parathormonu. Suplementacja cholekalcyferolem i kalcytriolem nie wpłynęła na surowicze stężenie 25OHD. U chorych na mukowiscydozę suplementacja kalcytriolem w dawce 0,5 μg jest bezpieczna i ma korzystniejszy wpływ na gospodarkę wapniowo-fosforanową i metabolizm kostny niż cholekalcyferolem w dobowej dawce 1000 IU.