Wstęp: Niewydolność serca jest jednostką chorobową o zróżnicowanej etiologii i patogenezie. Dodatkowo w grupie chorych z niewydolnością serca obserwuje się liczne choroby współistniejące, takie jak: nadciśnienie tętnicze, migotanie przedsionków, przewlekła choroba nerek, niedokrwistość i niedobór żelaza. Celem pracy jest charakterystyka pacjentów hospitalizowanych z powodu zaostrzenia niewydolności serca, ze szczególnym uwzględnieniem chorób współistniejących oraz nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych. Metody: Do badania włączono 102 chorych powyżej 18. roku życia, hospitalizowanych z powodu zaostrzenia objawów niewydolności serca. W badanej grupie zebrano szczegółowy wywiad dotyczący chorób współistniejących, dokonano oceny klinicznej oraz oznaczono parametry biochemiczne. Wyniki: Wśród chorych hospitalizowanych z powodu zaostrzenia niewydolności serca dominowali mężczyźni (76,5%) i przeważała niedokrwienna etiologia niewydolności serca (63,7%). Najczęstszą chorobą współistniejącą było nadciśnienie tętnicze (66,6%), a hipotensja występowała u 2% chorych. Największą grupę stanowili chorzy z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową (60,8%). Spośród nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych podwyższone stężenie cystatyny C stwierdzono u 94,7% chorych, a hiperurykemię u 75,5%. Niedokrwistość występowała u 55,9%, a niedobór żelaza u 78,3% chorych. Wnioski: Chorzy z niewydolnością serca są szczególnie trudną grupą, w związku z występowaniem licznych chorób współistniejących, często mających wpływ na rokowanie. Dekompensacja układu sercowo-naczyniowego stwarza ryzyko dysfunkcji wielu narządów, co wymaga szczegółowej oceny biochemicznej, w tym oznaczeń stężeń kreatyniny, cystatyny C, kwasu moczowego, parametrów czerwonokrwinkowych i parametrów metabolizmu żelaza.