Niedokrwistość to najczęstsze spośród pozajelitowych powikłań nieswoistych chorób zapalnych jelit zarówno u pacjentów hospitalizowanych, jak i leczonych ambulatoryjnie. Objawy związane bezpośrednio z obniżeniem stężenia hemoglobiny, jak również następstwa deficytów żelaza, witaminy B₁₂ czy kwasu foliowego istotnie pogarszają jakość życia chorych. Zaburzenia pamięci i koncentracji, depresja czy zmienność nastroju to tylko niektóre symptomy, które mogą być konsekwencją nierozpoznanej i nieleczonej niedokrwistości. Określenie etiologii anemii w nieswoistych chorobach zapalnych jelit, która może być nie tylko następstwem utraty krwi do światła przewodu pokarmowego, ma znaczenie w wyborze odpowiedniego schematu leczenia. Prawidłowo prowadzone diagnostyka oraz monitorowanie są istotne w profilaktyce oraz rozpoznawaniu niedokrwistości. Kluczowym elementem jest wybór odpowiedniego sposobu leczenia. Decyzje dotyczące zastosowania doustnych bądź dożylnych preparatów żelaza powinny być odpowiednio uzasadnione i możliwe do zrealizowania w codziennej praktyce. Cel, do którego należy dążyć, to skuteczne leczenie niedokrwistości, które przekłada się na poprawę jakości życia pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit. Poprawa komfortu życia, tak ważna dla chorych, osiągana jest w tym przypadku niezależnie od klinicznej aktywności choroby podstawowej. Ponadto prawidłowo prowadzone leczenie niedokrwistości powoduje optymalizację terapii, zmniejszenie częstości hospitalizacji oraz spadek częstości przetaczania krwi, a co za tym idzie – obniżenie całkowitych kosztów leczenia.