Krzywdzenie dziecka może przybierać różne formy. Jedną z nich jest przeniesiony zespół Münchhausena, który należy do grupy zaburzeń pozorowanych i charakteryzuje się indukowaniem objawów chorobowych u zależnej od siebie osoby w celu wcielenia się w rolę opiekuna chorego. W większości przypadków sprawcą jest rodzic (najczęściej matka), natomiast ofiarą dziecko. Główną motywację do działania osoby cierpiącej na przeniesiony zespół Münchhausena stanowi chęć zogniskowania na sobie uwagi personelu medycznego, co może być psychologiczną nagrodą. Z uwagi na trudności diagnostyczne skala problemu pozostaje nieznana. W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku 10-letniej dziewczynki, która początkowo przez ponad 2 miesiące była hospitalizowana z powodu niewyjaśnionego krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, następnie zaś trafiła do innego oddziału pediatrycznego z objawami zaburzeń świadomości. Ustalenie właściwego rozpoznania i uchronienie dziecka przed dalszym maltretowaniem było możliwe dzięki zebraniu dokładnego wywiadu, czujności diagnostycznej oraz współpracy między dwoma ośrodkami, w których hospitalizowano dziewczynkę.