Cel: Otyłość należy do głównych wyzwań współczesnej medycyny. Analiza bioimpedancyjna stanowi użyteczne narzędzie identyfikacji osób ze zwiększoną masą tkanki tłuszczowej. Niestety, sprzęt do analizy bioimpedancyjnej jest dość kosztowny, zwłaszcza w porównaniu z podstawowymi metodami antropometrycznymi. Celem pracy była ocena związku pomiędzy pomiarami antropometrycznymi a analizą bioimpedancyjną u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody: U 137 osób z nadciśnieniem tętniczym oceniono korelacje między ilością tkanki tłuszczowej (bezwzględnej, fat mass, FM; względnej, %FM) a parametrami antropometrycznymi (wskaźnik masy ciała, body mass index, BMI; obwód talii, waist circumference, WC; wskaźnik talia–biodra, waist-to-hip ratio, WHR; wskaźnik talia–wzrost, waistto- height ratio, WHtR; wskaźnik otłuszczenia ciała, body adiposity index, BAI; wskaźnik wisceralnej – trzewnej tkanki tłuszczowej, visceral adiposity index, VAI). Wyniki: Klasyczne pomiary antropometryczne korelowały z bioimpedancyjnymi wskaźnikami zawartości tkanki tłuszczowej: %FM vs BAI (R = 0,77), WHtR (R = −0,54), BMI (R = 0,52), WC (R = 0,29); FM vs BMI (R = 0,82), WC (R = 0,66), BAI (R = 0,58), VAI (R = 0,26), WHtR (R = 0,23), WHR (R = 0,19). U kobiet najsilniejszy związek z ilością tkanki tłuszczowej wykazywały BMI, WC i BAI, zaś u mężczyzn – WHtR i WC. Wnioski: Niektóre pomiary antropometryczne wykazują wysoką zgodność z analizą bioimpedancyjną i mogą być brane pod uwagę jako zastępcze wskaźniki oceny składu ciała w przypadku braku możliwości jej zastosowania. U kobiet z nadciśnieniem tętniczym najbardziej precyzyjne w ocenie %FM okazują się WC i BMI, podczas gdy u mężczyzn są to WHtR i WC.