Grypa była i jest przyczyną licznych zachorowań, a w konsekwencji niejednokrotnie wielonarządowych powikłań pogrypowych, często nieodwracalnych komplikacji prowadzących do zgonu. To ostra choroba zakaźna wywoływana przez wirus grypy typu A, B, C należący do rodziny Orthomyxoviridae. Zakażenia wywoływane przez wirus grypy rejestrowane są w każdym sezonie epidemicznym. Infekcje grypowe należy rozpatrywać nie tylko w aspekcie zdrowotnym, ale również policzalnym, wymiernym aspekcie ekonomicznym. Grypa od wielu lat należy do podstawowych priorytetów zdrowia publicznego. Jednym z istotnych elementów zdrowia publicznego jest wirusologiczny i epidemiologiczny nadzór nad grypą, prowadzony w każdym sezonie epidemicznym. Nadzór wirusologiczny obejmuje laboratoryjne potwierdzenia zakażenia, natomiast nadzór epidemiologiczny to monitoring przypadków zachorowań i podejrzeń zachorowań na grypę. Diagnostyka laboratoryjna grypy polega na potwierdzeniu antygenu wirusa grypy w materiale pobranym od chorego, wyizolowaniu wirusa grypy oraz potwierdzeniu zakażenia wirusem grypy na podstawie wykrycia przyrostu poziomu przeciwciał w surowicy. Wyizolowanie krążących wirusów grypy w danym sezonie epidemicznym jest niezbędne w celu przygotowania szczepionki przeciwko grypie. Przeprowadzenie możliwie wcześnie prawidłowej diagnostyki wirusologicznej infekcji układu oddechowego, ze szczególnym uwzględnieniem grypy, ma bardzo duże znaczenie, zwłaszcza obecnie, zarówno pod względem leczniczym, jak i ekonomicznym. W niniejszym artykule przedstawione zostały aktualnie stosowane w Polsce metody diagnostyki grypy – zawarte w nim informacje mają pomóc lekarzom w podjęciu decyzji o zasadności laboratoryjnego potwierdzenia diagnozy w aspekcie możliwości leczenia w celu uniknięcia wielonarządowych powikłań pogrypowych.