Hormony tarczycy mają kluczowe znaczenie dla prawidłowego rozwoju dziecka już od wczesnych etapów życia płodowego. Wpływają na rozwój ośrodkowego układu nerwowego w okresie prenatalnym i do 3. roku życia, regulują proces wzrostu dziecka oraz większość procesów metabolicznych. Ich rola jest tak ważna, że od ponad 40 lat funkcjonuje w Polsce system badań przesiewowych w kierunku wrodzonej niedoczynności tarczycy. Stwierdzenie wrodzonej niedoczynności tarczycy wymaga natychmiastowego włączenia leczenia lewotyroksyną i jego ścisłego monitorowania. Dzięki wprowadzeniu programu profilaktyki jodowej w Polsce dzieci nie wymagają dodatkowej podaży preparatów jodu. Izolowane podwyższenie stężenia tyreotropiny bez objawów klinicznych niedoczynności tarczycy oraz bez obecności przeciwciał przeciwtarczycowych nie wymaga leczenia, a jedynie monitorowania stężenia tyreotropiny. Częstszej kontroli wymagają dzieci ze stwierdzoną obecnością przeciwciał przeciwtarczycowych, z zespołami genetycznymi predysponującymi do rozwoju niedoczynności tarczycy oraz z wywiadem naświetlania okolicy tarczycy. Przedstawione w niniejszym artykule zalecenia postępowania w przypadku podejrzenia niedoczynności tarczycy opierają się na wytycznych Europejskiego Towarzystwa Tyreologicznego dotyczących postępowania w przypadku hipertyreotropinemii u dzieci i kobiet w ciąży z 2014 roku.