Wprowadzenie: Regularna aktywność fizyczna jest zalecana w przypadku chorych na nadciśnienie tętnicze – jako element niezbędnej modyfikacji stylu życia. Cel badania: Celem badania była ocena możliwości zwiększenia aktywności ruchowej u pacjentów z nadciśnieniem opornym na leczenie. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 53 osoby, w tym 27 pacjentów spełniających kryteria rozpoznania nadciśnienia tętniczego opornego oraz 26 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym dobrze kontrolowanym, stanowiących grupę porównawczą. W trakcie trwającego 6 miesięcy badania wykonano trzykrotnie – wyjściowo, po 3 i po 6 miesiącach – pomiary antropometryczne i składu ciała metodą bioimpedancji elektrycznej oraz określono profil aktywności ruchowej, stosując Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej. Badanie obejmowało także pomiary akcelerometryczne, prowadzone przez kolejne 72 godziny. Uczestnikom zalecano regularną aktywność fizyczną aerobową – zgodną z aktualnymi zaleceniami Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego, indywidualizowaną w trakcie spotkań z prowadzącym badanie. Dodatkowo chorych motywowano poprzez krótkie wiadomości tekstowe i rozmowy telefoniczne. Wyniki: Po 6 miesiącach interwencji leczniczych w grupie nadciśnienia opornego odnotowano istotną zmianę w zakresie liczby kroków (17 361 ± 6815 względem 23 067 ± 7741; p < 0,005), równoważnika metabolicznego (1,325 ± 0,3 względem 1,464 ± 0,3; p = 0,001), czasu odpoczynku (1595 ± 265 względem 1458 ± 292 min; p < 0,05) i czasu snu (1278 ± 228 względem 1147 ± 270 min; p = 0,02), ocenianych na bazie 3-dniowych pomiarów akcelerometrycznych. Zwiększenie aktywności zaobserwowano również na podstawie Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej. Ponadto stwierdzono korzystne zmiany w zakresie składu ciała. Wnioski: U pacjentów z opornym nadciśnieniem tętniczym intensyfikacja aktywności ruchowej jest dobrze tolerowaną i niekosztowną interwencją terapeutyczną.