Zaburzenie przetwarzania sensorycznego, tzw. dysfunkcja integracji sensorycznej, występuje wówczas, gdy mózg nieprawidłowo analizuje bodźce docierające ze środowiska zewnętrznego i wewnętrznego. Dzięki prawidłowej integracji sensorycznej dziecko może właściwie funkcjonować w codziennym życiu (nauka, zabawa, wypoczynek), natomiast dzieci z nieprawidłową integracją sensoryczną często cechuje brak równowagi psychoafektywnej. Cierpią one na schorzenia psychosomatyczne, których źródłem może być np. stres spowodowany współzawodnictwem szkolnym. Dzieci z tym zaburzeniem potrzebują relaksacji, aby odzyskać niezbędną równowagę, będącą warunkiem właściwego rozwoju fizycznego i psychicznego. Celem pracy jest ocena efektów terapii zastosowanej u siedmioletniej dziewczynki ze stwierdzonymi deficytami w zakresie układów przedsionkowego, dotykowego i proprioceptywnego. Wykorzystano metodę czaszkowo-krzyżową i metodę integracji sensorycznej. Terapia relaksacyjna wpłynęła korzystnie na rozwój i zachowanie dziecka oraz na jego sposób porozumiewania się z otoczeniem. U pacjentki nie występują już miejsca przeczulicy, obecne przed terapią. Nie występują również działania autoagresywne, które obserwowano wcześniej. W trakcie terapii zwiększyła się ponadto niezależność dziecka, tak ważna w rozwoju psychospołecznym.