W pracy przeanalizowano wybrane elementy budowy i działania inhalatorów kapsułkowych z wirującą kapsułką: Aerolizer® i cyklohaler. W badaniach zastosowano urządzenia i kapsułki wchodzące w skład produktów leczniczych dostępnych na rynku krajowym. Na podstawie zdjęć spod skaningowego mikroskopu elektronowego określono: (i) kształt i pole przekroju igieł używanych do przekłucia kapsułek z lekiem oraz (ii) wielkość, geometrię i pole powierzchni otworków utworzonych w kapsułce, przez które proszek jest wprowadzany do strumienia powietrza podczas stosowania inhalatora. Stwierdzono, że różnica w ukształtowaniu ostrza oraz rozmieszczeniu igieł wpływa zarówno na całkowitą wielkość powierzchni otworków, jak i na charakter powstałej perforacji. W inhalatorze Aerolizer® powierzchnia otworków wynosi średnio 1,3 mm² po każdej stronie kapsułki i uzyskuje się owalne otwory przelotowe. W przebadanych inhalatorach typu cyklohaler powierzchnia otworków wynosi średnio 1,6–2,2 mm² i utworzone otwory pozostają częściowo przykryte przez naddarty fragment powłoki kapsułki. Ustalono, że wpływ na obserwowane efekty mają zarówno rodzaj zastosowanych igieł, jak i właściwości materiału kapsułki. Oceniono potencjalny wpływ różnic dotyczących sposobu perforacji, a także zastosowanego materiału kapsułki na równomierność wysypu proszku oraz powstawanie aerozolu w inhalatorze. Jednocześnie zwrócono uwagę na inne istotne cechy inhalatorów oraz formulacji proszkowych, które decydują o możliwości efektywnego dostarczania leków inhalacyjnych do układu oddechowego.