Bulimia psychiczna stanowi poważny i złożony problem zdrowotny, z którym spotyka się w swej praktyce wielu specjalistów, w tym lekarzy rodzinnych i lekarzy stomatologów. Celem pracy jest przedstawienie problemu (rozpowszechnienia bulimii, objawów, sytuacji szczególnych, leczenia) ze zwróceniem szczególnej uwagi na aspekt zmian w obrębie jamy ustnej. W niniejszym artykule opisano postulowane przyczyny i czynniki spustowe choroby, kryteria diagnostyczne, początek i możliwy przebieg, patologie zębów i śluzówek jamy ustnej w wyniku choroby, a także inne schorzenia współwystępujące z bulimią (w tym cukrzycę). Praca ma charakter poglądowy. Metodą badawczą była analiza dostępnego piśmiennictwa na temat bulimii psychicznej uzupełniona o doświadczenia własne. Na podstawie źródeł wnioskuje się, że właściwa diagnostyka i leczenie bulimii psychicznej są możliwe tylko przy współpracy wielu specjalistów: psychiatry lub psychiatry dzieci i młodzieży, stomatologa i lekarza rodzinnego oraz w razie potrzeby innych lekarzy. Niezbędny, integralny aspekt leczenia stanowi psychoterapia. Wczesne podjęcie terapii jest kluczowe dla uzyskania dobrych wyników. Z powodu niskiego poczucia choroby część pacjentów nigdy nie trafiłaby do psychiatry, gdyby nie interwencja lekarza rodzinnego lub lekarza stomatologa.