Poprzetoczeniowe ostre uszkodzenie płuc jest jedną z najważniejszych przyczyn śmierci związanych z przetaczaniem składników krwi. Charakteryzuje się ostrym niedotlenieniem podczas przetaczania lub 6 godzin po nim i wymaga różnicowania z kardiogenną niewydolnością oddechową oraz poprzetoczeniowym przeciążeniem krążenia. W artykule przedstawiono: 1) Etiologię i patomechanizm poprzetoczeniowego ostrego uszkodzenia płuc, z podkreśleniem, że jest ona wciąż nie do końca poznana. Ostatnio zaakceptowano wielozdarzeniową patogenezę, która obejmuje czynniki pochodzące zarówno od chorego, jak i ze składników krwi. Poprzetoczeniowe ostre uszkodzenie płuc może być immunologiczne, z obecnością przeciwciał anty-HLA/HNA w przetoczonej krwi, lub nieimmunologiczne, bez wykrywanych przeciwciał. 2) Rozpoznanie poprzetoczeniowego ostrego uszkodzenia płuc – oparte jest na stwierdzanych objawach klinicznych i wykazaniu związku z przetoczeniem składników krwi oraz oznaczeniu obecności przeciwciał. 3) Leczenie i zapobieganie występowaniu poprzetoczeniowego ostrego uszkodzenia płuc – w profilaktyce poprzetoczeniowego ostrego uszkodzenia płuc największe znaczenie ma ograniczenie przetaczania składników krwi, szczególnie osocza i koncentratów krwinek płytkowych. Do sformułowania ostatecznych wniosków dotyczących ograniczenia przetoczeń konieczne są jednak badania przeprowadzone na dużej populacji chorych z różnymi chorobami.

poprzetoczeniowe ostre uszkodzenie płuc (TRALI), przeciwciała anty-HLA, przeciwciała anty-HNA, składniki krwi, DAMPs