Autorzy artykułu zaprezentowali trzy rozdziały z nowego raportu GINA 2014, opublikowanego w zmienionej wersji. W pierwszym rozdziale raportu zaproponowano nową definicję astmy, podano metody diagnozowania tej choroby i ogólne zasady jej leczenia. Definicja ta jest prostsza niż podana w raporcie z 2002 roku i powtarzana w następnych raportach. Według GINA 2014 dokładny wywiad oraz badanie przedmiotowe pacjenta prowadzą do prawidłowego rozpoznania, ale dodatkowe testy, takie jak badanie wskaźników wentylacji, test odwracalności obturacji i test nadreaktywności oskrzeli, są bardzo pomocne w diagnostyce astmy. Zgodnie z pierwszymi zaleceniami dotyczącymi astmy leczenie tej choroby powinno być adekwatne do stopnia ciężkości, określonego przez objawy kliniczne i wskaźniki wentylacji. Takie podejście nie odzwierciedla jednak odpowiedzi na terapię. Dlatego w raporcie GINA 2006 zaleca się zmiany w podejściu do astmy, sprowadzające się do ustalenia kontroli choroby oraz określenia astmy kontrolowanej, częściowo kontrolowanej i niekontrolowanej. W drugim rozdziale raportu z 2014 roku koncepcja ta została potwierdzona – podkreśla się tu, że głównym celem leczenia astmy jest osiągnięcie dobrej kontroli choroby. W trzecim rozdziale poruszono problemy związane z leczeniem astmy. Określenie stopnia kontroli tego schorzenia jest podstawą wyboru i modyfikacji farmakoterapii. Raport GINA 2014 potwierdza podział leków przeciwastmatycznych na dwie grupy, tj. leki kontrolujące i leki znoszące duszność, oraz procesu leczenia na pięć stopni.