Porównanie aktualnych metod oznaczania estymacyjnego przesączania kłębuszkowego u dzieci
Marianna Lichosik, Małgorzata Placzyńska, Katarzyna Jobs, Anna Jung
![](/images/unfold_ico.png)
Ocena filtracji kłębuszkowej (glomerular filtration rate, GFR) jest przydatnym sposobem oceny funkcji nerek niezależnie od wieku. Złotym standardem okazuje się pomiar GFR metodą izotopową, który z uwagi na znaczną uciążliwość dla pacjenta oraz wysokie koszty wykorzystywany jest jedynie w wybranych sytuacjach klinicznych. W praktyce klinicznej stosuje się tzw. szacunkowy współczynnik filtracji kłębuszkowej (estimated glomerularfiltration rate, eGFR), obliczany na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy za pomocą jednego z wielu dostępnych wzorów. U osób dorosłych najczęściej wykorzystuje się wzór MDRD (modification of dietin renal disease) i wzór Cockcrofta-Gaulta. U dzieci powszechnie stosowanym wzorem do szacowania eGFR jest wzór Schwartza, którego obliczenie wymaga jedynie znajomości stężenia kreatyniny w surowicy i wzrostu dziecka. Ograniczeniem stosowanych metod jest ich brak dokładności, zwłaszcza u pacjentów z GFR prawidłowym lub nieznacznie obniżonym. W ostatnim czasie w piśmiennictwie pojawiły się publikacje dotyczące alternatywnych sposobów wyliczania szacunkowego GFR. W niniejszej pracy porównano różne sposoby wyliczania eGFR u dzieci z prawidłową lub nieznacznie upośledzoną funkcją nerek. Do wyliczania eGFR użyto trzech wzorów: zmodyfikowanego wzoru Schwartza, nowego uogólnionego wzoru kwadratowego według Gao i wsp. oraz wzoru niezależnego od wzrostu zaproponowanego przez Pottela i wsp. Uzyskane wartości porównywano z wartościami przesączania kłębuszkowego uzyskanymi metodą izotopową. Najbardziej zbliżone do stosowanego standardu wyniki uzyskano w próbie, w której eGFR wyliczono według wzoru Gao i wsp.