Skuteczność montelukastu w ambulatoryjnym leczeniu astmy oskrzelowej u pacjentów powyżej 15. roku życia w warunkach codziennej praktyki lekarskiej (real life study)
Izabela Kupryś‑Lipińska
Astma oskrzelowa jest chorobą o podłożu zapalnym, dlatego leki o właściwościach przeciwzapalnych stanowią podstawę w terapii tej choroby. Takie działanie wykazują leki antyleukotrienowe. Leki te są rekomendowane przez ekspertów GINA w monoterapii alternatywnie do niskich dawek wGKS w 2. stopniu intensywności terapii lub jako terapia dodana do wGKS w wyższych stopniach intensywności leczenia astmy. Celem obecnego badania obserwacyjnego była ocena skuteczności montelukastu w warunkach codziennej praktyki lekarskiej u pacjentów ambulatoryjnych w wieku 15 lat i więcej, leczonych w Polsce z powodu przewlekłej astmy oskrzelowej. Do badania włączono 11 250 pacjentów, u których lekarze z przyczyn medycznych niezależnych od udziału pacjenta w obserwacji włączyli montelukast w ostatnim miesiącu przed rozpoczęciem obserwacji. Dane były zbierane od pacjentów przez ich lekarzy prowadzących w ramach dwóch rutynowych wizyt lekarskich przeprowadzonych średnio w odstępnie 8 tygodni. Zastosowano jednolite, specjalnie przygotowane dla potrzeb badania kwestionariusze. Średnia wieku uczestników badania wyniosła 36,79±15,62 roku (przedział od 15 do 90 lat). Kobiety stanowiły 52,09% respondentów. W chwili włączenia do obserwacji czas trwania astmy najczęściej wynosił między 2 a 5 lat. W 83,39% przypadków astma miała charakter atopowy. Przyczyną włączenia montelukastu u większości pacjentów (58,74%) była niedostateczna kontrola choroby, w 47,99% lekarze włączyli lek z powodu objawów astmy prowokowanych wysiłkiem, a w 40,85% wskazywali na istotny wpływ na decyzję współwystępowania alergicznego nieżytu nosa. W 11,35% przypadków montelukast stosowano w monoterapii, a u 87,6% badanych jako lek dodany do wziewnych glikokortykosteroidów. W ciągu 8 tygodni obserwacji istotnie wzrosła liczba pacjentów z całkowitą bieżącą kontrolą astmy z 8,22% (695) podczas pierwszej wizyty do 44,48% (3808), zmalała też liczba pacjentów z częściowo kontrolowaną astmą – z 60,33% (5104) do 46,77% (4004) i wyraźnie zmniejszyła się liczba chorych z niekontrolowaną astmą – z 31,45% (2661) do 8,75% (749). W opinii samych pacjentów istotnie poprawił się ich stan zdrowia, nastąpiła redukcja nasilenia objawów. W przedstawionym tu badaniu obserwacyjnym przeprowadzonym na dużej grupie chorych potwierdzono wysoką skuteczność montelukastu w poprawie kontroli astmy, zarówno stosowanego w monoterapii, jak i jako leku dodanego do wcześniejszego leczenia. " />
Izabela Kupryś‑Lipińska