Wstęp: Zatrucia u dzieci i młodzieży stanowią poważny problem kliniczny, psychologiczny oraz prawny w praktyce lekarza pierwszego kontaktu, lekarza medycyny ratunkowej, pediatry i lekarza sądowego. W całej Europie odnotowuje się stały wzrost stwierdzanych zatruć, wśród pacjentów w wieku rozwojowym, zarówno tych przypadkowych, jak i celowych. W grupie dzieci młodszych dominują zatrucia przypadkowe, natomiast wśród nastolatków głównym problemem stają się próby samobójcze, eksperymentowanie z narkotykami, środkami odurzającymi oraz alkoholem. Cel pracy: Celem niniejszej pracy była analiza retrospektywna hospitalizacji, których pierwotną przyczyną było zatrucie substancjami chemicznymi, lekami, środkami odurzającymi i alkoholem etylowym w latach 2006-2010, w Klinice Pediatrii i Zaburzeń Rozwoju Dzieci i Młodzieży Uniwersyteckiego Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. W analizie uwzględniono wiek, płeć, miejsce zamieszkania, charakter zatrucia (przypadkowe, zamierzone) oraz rodzaj substancji toksycznej. Na podstawie przeprowadzonych konsultacji psychologicznych i/lub psychiatrycznych wyłoniono spośród zatruć celowych próby o charakterze suicydalnym oraz odurzającym. Wyniki: W latach objętych analizą w Klinice hospitalizowanych było ogółem 305 dzieci w wieku od 6 tygodni do lat 18 z powodu ostrego zatrucia ksenobiotykami, w tym 95 zatruć miało charakter przypadkowy, a 210 było celowych. Chłopcy stanowili 34% (n=104) pacjentów, dziewczynki 66% (n=210). Wnioski: W okresie 5-letniej obserwacji znacząco wzrosła liczba pacjentów hospitalizowanych w Klinice z powodu zatruć, głównie celowych. Najczęstszą przyczyną zatruć było spożycie leków. Częstość zatruć była zależna od wieku, płci oraz miejsca zamieszkania. Przeważającą większość pacjentów stanowiły dziewczynki w wieku dojrzewania, zamieszkałe w miastach.