Nietolerancje pokarmowe należą do grupy niepożądanych reakcji organizmu występujących po spożyciu pokarmów, które są dobrze tolerowane przez osoby zdrowe. Reakcje te można podzielić na reakcje o podłożu immunologicznym (alergie pokarmowe) oraz nieimmunologicznym (nietolerancje pokarmowe). Do nieimmunologicznych nadwrażliwości pokarmowych zalicza się nietolerancje enzymatyczne, farmakologiczne oraz idiopatyczne, za które odpowiadają między innymi barwniki i konserwanty spożywcze. Nietolerancje enzymatyczne mogą być spowodowane wtórnym lub pierwotnym brakiem enzymów odpowiedzialnych za wchłanianie węglowodanów. Wśród najczęstszych przyczyn wtórnego niedoboru laktazy wymienia się stany zapalne jelit o etiologii wirusowej (rotawirusy, adenowirusy). W diagnostyce różnicowej należy także brać pod uwagę zakażenia bakteryjne, infestacje pasożytnicze oraz alergię pokarmową. Alergia pokarmowa to nieprawidłowa reakcja układu immunologicznego na składniki pokarmu. Wśród reakcji alergicznych przeważają reakcje IgE-zależne. Objawy mogą się pojawiać już w wieku niemowlęcym. Dominujące alergeny w tej grupie wiekowej to białka mleka krowiego, z kolei u młodzieży, podobnie jak i u dorosłych – orzechy i owoce morza. W diagnostyce zarówno nietolerancji pokarmowych, jak i alergii pokarmowej spektrum objawów może być podobne. Niektóre pokarmy mogą wywoływać objawy nietolerancji zarówno w mechanizmie immunologicznym, jak i nieimmunologicznym, dlatego w różnicowaniu obu typów reakcji zasadnicze znaczenie mają ustalenie związku przyczynowo-skutkowego między spożytym pokarmem a objawami niepożądanymi, badanie przedmiotowe oraz badania pomocnicze. W leczeniu nietolerancji oraz alergii pokarmowej należy wyeliminować z diety dziecka produkt spożywczy odpowiedzialny za występowanie objawów chorobowych na 6-12 miesięcy, w zależności od intensywności objawów. Po tym czasie, pod kontrolą lekarza, w małych ilościach, stopniowo wprowadza się dany produkt ponownie do diety.

nietolerancja pokarmowa, alergia, dzieci, diagnostyka, leczenie