Komorowe zaburzenia rytmu serca nierzadko stanowią istotny problem kliniczny z uwagi na swoją różnorodną etiologię, często uzależnioną od wieku, a także następstwa hemodynamiczne, w skrajnych przypadkach niosące ze sobą ryzyko nagłej śmierci sercowej. Arytmie te mogą być objawem strukturalnej choroby serca, np. zapalenia mięśnia sercowego, kardiomiopatii, guzów serca, niedokrwienia mięśnia sercowego, wad wrodzonych i nabytych, ale mogą także występować u osób bez klinicznych objawów choroby układu krążenia. Odosobnione komorowe zaburzenia rytmu najczęściej mają postać pojedynczych jednoogniskowych pobudzeń przedwczesnych, choć niekiedy mogą mieć charakter złożonych arytmii. Pomimo braku jednoznacznych dowodów tła organicznego tego rodzaju zaburzeń rytmu serca (najczęściej mamy do czynienia z założeniami opartymi na wynikach ogólnie dostępnych badań biochemicznych i obrazowych) nie można wykluczyć, że przynajmniej część z nich rozwija się w wyniku mikrouszkodzeń mięśnia sercowego. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek złożonej asymptomatycznej arytmii komorowej u 17-letniego pacjenta, u którego poszerzona diagnostyka obrazowa układu krążenia ujawniła zmiany w miokardium lewej komory określane jako zamrożenie mięśnia sercowego. Autorzy zwracają uwagę, że nawet w przypadku zaburzeń rytmu o cechach wskazujących na ich łagodny charakter (zależność od napięcia układu autonomicznego, ustępowanie w czasie wysiłku) wskazane jest podjęcie próby ustalenia przyczyny arytmii.

komorowe zaburzenia rytmu, scyntygrafia perfuzyjna, zamrożony mięsień sercowy, dzieci