Przepełniona bańka odbytnicy poprzez ucisk na pęcherz moczowy pozornie zmniejsza jego objętość, powodując występowanie moczenia nocnego oraz dziennego popuszczania moczu. Proces ten doprowadza do powstania zespołu rzekomej nadreaktywności wypieracza charakteryzującego się: moczeniem nocnym i/lub dziennym popuszczaniem moczu, zwiększeniem częstości mikcji przy współistniejącym zmniejszeniu objętości każdorazowej porcji moczu oraz przewlekłymi zaparciami. Celem pracy było określenie rodzaju zaburzeń ze strony układu moczowego u dzieci w przebiegu przewlekłego zaparcia stolca. Materiał i metody: Badaniem objęto 45 dzieci w wieku od 6 do 13 lat, w tym 20 dziewczynek i 25 chłopców, leczonych w Klinice z powodu przewlekłych zaparć współistniejących z moczeniem nocnym i dziennym popuszczaniem moczu. U wszystkich dzieci wdrożono kompleksowe postępowanie diagnostyczne dolnego odcinka przewodu pokarmowego z ultrasonograficzną (USG) oceną układu moczowego. Wykonano także 3-dobowe badanie częstości i objętości każdorazowej porcji moczu, a także badanie urodynamiczne. Wyniki: W badaniach układu moczowego przeprowadzonych w analizowanych grupach dzieci nie stwierdzono zakażenia ani współistniejących wad układu moczowego. Wykonane badanie USG wykazało różnego stopnia ucisk przepełnionej bańki odbytnicy na tylną ścianę pęcherza moczowego. Zjawisko to miało ścisły związek z oddawaniem przez dzieci małych objętości porcji moczu. Badaniem urodynamicznym nie wykazano cech nadreaktywności wypieracza ani cech dyssynergii wypieraczowo-zwieraczowej. Wnioski: W analizie przyczyn zaburzeń oddawania moczu u dzieci powinno się uwzględnić przewlekłe nawykowe zaparcie stolca. W postępowanu terapeutycznym niektórych postaci moczenia nocnego i dziennego popuszczania moczu (rzekoma nadreaktywność wypieracza) u dzieci należy zastosować przede wszystkim leczenie przewlekłego zaparcia.

moczenie nocne i dzienne popuszczanie moczu, zaparcia, zespół rzekomej nadreaktywności wypieracza, przewlekłe zaparcie stolca, popuszczanie stolca