Wrodzona cytomegalia to najczęstsze wirusowe zakażenie noworodków. Jej wczesne leczenie jest korzystne dla neurorozwoju dziecka. Wrodzone wady serca prowadzą do poważnych powikłań sercowo-naczyniowych. Celem pracy jest przedstawienie trudności w podejmowaniu decyzji terapeutycznych przy współistnieniu cytomegalii z wadą serca u wcześniaka ze skrajnie niską masą ciała. Przedstawiono przypadek dziewczynki urodzonej w 34. tygodniu ciąży bliźniaczej, z masą ciała 750 g, wrodzoną cytomegalią, dwuujściową prawą komorą, zwężeniem cieśni aorty, hipoplazją łuku. Ze względu na masę ciała i złożoność wady wykluczono zabieg kardiochirurgiczny do czasu osiągnięcia masy ciała 2000 g. Przyjęto postawę wyczekującą, z leczeniem zachowawczym. W związku z niepewnym rokowaniem i działaniami niepożądanymi gancyklowiru pojawiły się wątpliwości co do zasadności leczenia cytomegalii. Ostatecznie włączono gancyklowir w 20. dobie życia, a w 106. dobie wykonano operację bandingu tętnicy płucnej i rekonstrukcji łuku aorty, która przebiegła bez powikłań. Przy podejmowaniu decyzji terapeutycznych niezwykle istotne jest oszacowanie równowagi między ryzykiem oczekiwania na operację a ryzykiem samej operacji.