Pomiary wzrostu i masy ciała są istotnym elementem wizyty każdego dziecka w gabinecie pediatry czy lekarza rodzinnego. Niedobór wzrostu definiuje się jako wysokość ciała poniżej 3. percentyla w odniesieniu do danego wieku i płci. Ważne jest, aby w grupie, w której stwierdza się niedobór wzrostu (stanowiącej 3% populacji), zidentyfikować te dzieci, u których niski wzrost nie wynika z uwarunkowań rodzinnych i wymaga leczenia. Pierwszym krokiem pozwalającym na stwierdzenie u dziecka problemu niedoboru wzrostu jest prawidłowy pomiar wysokości ciała dziecka i naniesienie odpowiedniej wartości na siatce centylowej, właściwej dla płci i wieku. Następnie powinno się określić wzrost docelowy oraz ustalić dotychczasowe tempo wzrastania. Z tego względu tak istotne jest skrupulatne uzupełnianie książeczek zdrowia. Badań diagnostycznych wymagają dzieci z wysokością ciała poniżej 3. percentyla lub z wysokością ciała różniącą się o ponad 2 kanały centylowe w porównaniu ze średnim wzrostem rodziców, a także dzieci, których tempo wzrastania jest zbyt wolne (wskazuje na to postępujące obniżenie pozycji centylowej wysokości ciała).