W ostatnich latach obserwuje się wzrost częstości występowania kamicy układu moczowego w populacji dziecięcej. Cel: Cele niniejszej pracy obejmują analizę objawów klinicznych, czynników ryzyka oraz postępowania diagnostycznego u dzieci z kamicą układu moczowego. Materiał i metoda: Badanie ankietowe (uzupełnione o analizę dokumentacji medycznej) przeprowadzono w grupie 49 dzieci z rozpoznaniem kamicy układu moczowego, spośród których 17 osób było pacjentami oddziału pediatrii w trakcie pierwszorazowej diagnostyki metabolicznej, a 32 chorych było hospitalizowanych na jednodniowym oddziale urologii dziecięcej przed zabiegiem litotrypsji falą uderzeniową generowaną pozaustrojowo. Wyniki: Kamica układu moczowego wystąpiła u dzieci z badanej grupy w wieku 9,3 ± 4,9 roku i objawiała się bólem brzucha (69,4%), wymiotami (18,4%) oraz krwiomoczem (10,2%); u 14,3% kamicę rozpoznano przypadkowo. U wszystkich pacjentów występowała nerkowa lokalizacja złogów (u 20,4% obustronna); w 28,6% przypadków złogi obserwowano dodatkowo w moczowodzie, a w 6,1% w pęcherzu moczowym. U 44,9% chorych kamicy układu moczowego towarzyszyło zakażenie układu moczowego. Najczęstszymi czynnikami ryzyka rozwoju kamicy były: dodatni wywiad rodzinny (u 75,5%), mała podaż płynów (u 51%), zakażenie układu moczowego (u 42,9%) oraz nadwaga/otyłość (u 28,6%). Wśród pacjentów przyjętych na zabieg litotrypsji falą uderzeniową generowaną pozaustrojowo jedynie 65,6% dzieci odbyło konsultację nefrologiczną. Z tej grupy u nieco ponad połowy przeprowadzono diagnostykę metaboliczną, która w 7 przypadkach obejmowała szeroki zakres badań, natomiast w 5 przypadkach była niekompletna. U 22,4% chorych wykonano analizę składu chemicznego kamienia. Wnioski: U dzieci z kamicą układu moczowego najczęstszymi objawami klinicznymi są bóle brzucha i wymioty. W artykule wskazano modyfikowalne czynniki ryzyka oraz wykazano konieczność poprawy w zakresie diagnostyki przyczyn metabolicznych kamicy.