Hirsutyzm polega na występowaniu nadmiernego owłosienia w okolicach androgenozależnych i dotyczy około 5–10% populacji kobiet. Za większość jego przypadków odpowiadają zespół policystycznych jajników oraz hirsutyzm idiopatyczny. Do pozostałych przyczyn należą: choroby nadnerczy, przede wszystkim wrodzony przerost nadnerczy, a także guzy nadnerczy i jajników oraz niektóre leki. Do rozpoznawania hirsutyzmu wykorzystuje się skalę Ferrimana–Gallweya. Trzeba jednak pamiętać, że ocena nasilenia hirsutyzmu przy wykorzystaniu tej skali ma charakter subiektywny. Istotną rolę w procesie diagnostycznym odgrywają dokładnie zebrany wywiad i dokładnie przeprowadzone badanie przedmiotowe, uzupełnione diagnostyką laboratoryjną i obrazową. Ważne jest różnicowanie hirsutyzmu z hipertrichozą, w przebiegu której nie obserwuje się hiperandrogenemii. Podwyższone stężenie androgenów może prowadzić także do innych powikłań u kobiet, takich jak: maskulinizacja zewnętrznych narządów płciowych, łysienie typu męskiego, obniżenie tembru głosu. W leczeniu wykorzystuje się farmakoterapię oraz mechaniczne metody usuwania nadmiernego owłosienia. Występowanie nadmiernego owłosienia u kobiet może mieć również konsekwencje psychospołeczne.

hirsutyzm, zespół policystycznych jajników, hirsutyzm idiopatyczny, wrodzony przerost nadnerczy, skala Ferrimana–Gallweya